Adam Mickiewicz (1798 – 1855)
Polish writer and poet, considered by many to be the greatest Polish Romantic poet of the 19th century.
Page 1 of 1
Kiedy spójrzę w kometę z całą mocą duszy,
Dopóki na nią patrzę, z miejsca się nie ruszy.
Bo słuchajcie i zważcie na siebie: Kto nie dotknął ziemi ni razu, ten nigdy nie może być w niebie.
Ja i ojczyzna to jedno. Nazywam sie Milion, bo za miliony kocham i cierpię katuszę.
Herod - Panie cała Polska młoda wydana w ręce Heroda. Co widzę? Długie białe dróg krzyżowych biegi, Drogi długie - nie dojrzeć - przez puszcze - przez śniegi, Wszystkie na północ! Tam, tam, w kraj daleki, płyną jak rzeki
Monsters merge and welter through the water's mounting
Din. All hands, stand fast! A sailor sprints aloft,
Hangs, swelling spider-like, among invisible nets,
Surveys his slowly undulating snares, and waits.
Sound as a burrow'd marmot he slept
On the straw where he'd tumbled fully-dressed that night.
Ty Boże, ty naturo! dajcie posłuchanie.
Godna to was muzyka i godne śpiewanie.
Ja mistrz!
Ja mistrz wyciągam dłonie!
Wyciągam aż w niebiosa i kładę me dłonie
Na gwiazdach jak na szklannych harmoniki kręgach.
Patrz duch nadzieji życie mu nadaje, gwiazda promyków użycza, umarły wraca na młodości kraje. Szukać lubego oblicza
Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie;
Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie, Kto cię stracił...
Do mamy lecim do mamy! Cóż to, mamo nie znasz Józia? Ja to Józio ja ten samy. A to moja siostra Rózia. My teraz w raju latamy, Tam nam lepiej niż u mamy. Patrz jakie główki w promieniu, Ubiór z jutrzenki światełka, A na oboim ramieniu Jak u motylków skrzydełka, w raju wszystkiego dostatek, Co dzień to inna zabawka, gdzie stąpim wypływa trawka, gdzie dotkniem rozkwita kwiatek. Lecz choć wszystkiego dostatek dręczy nad nuda i trwoga. Ach mamo dla twoich dziatek zamknięta do nieba droga!
Będę o to Pana Boga pytać,
On to wszystko zapisał, wszystko mnie opowie.
In spring's own country, where the gardens blow,
You faded, tender rose! For hours now past,
Like butterflies departing, on you're cast
The worms of memories to work you woe.
Serce ustało pierś już lodowata, ścięły się usta i oczy zawarły; Na świecie jeszcze, lecz już nie dla świata. Cóż to za człowiek - Umarły
Page 1 of 1